Ben bu eylemleri bir avuç adalet için yaptım. Sesim duyuldu fakat bazı şeylerin değişmediğini gördüm. Ayrıca tutuklu koğuşundaki mahkûmlar eskisi gibi işkence görmeye devam ediyordu. Ne yapalım, her koğuşa bir Devran mı getirelim? Olmadı... Çığlığımız yine dört duvar arasında kaldı. Birkaç gün sadece birkaç gün duyuldu sesimiz. O da birkaç insanın ölümünden dolayı. Şimdi o ölen kişilerin yakınları benden nefret ediyor, benim yakınlarım da onlardan nefret ediyor. İşin garip tarafı ise bize bu nefreti yükleyen insanların, deri koltuklarda oturup kahvelerini içerken televizyondan bizim gibi insanların sonunu zevkle izlemeleridir. Aslında nefret daha çocuk yaştayken yükleniyor insanlara. Bunun ne demek olduğunu biliyor musunuz? Anlatmak isterdim ama buna ne zamanım ne de ömrüm yeter. Bu yüzden şunları söylemekle yetiniyorum; Eğer güzel bir ülke kurmak isteniyorsa yapılacak şey çok basit. Çocuklarımıza nefret yüklemekten vazgeçmeliyiz.

Saygılarımla...

Devran

1 Mayıs 1984 tarihinde Gaziantep`te doğdum. Ailem Kahramanmaraş ili Pazarcık ilçesi Kizirli Köyünden 1982 yılında Gaziantep e yerleşti . Eğitimime Gaziantep`te başladım, Bazı sebeplerden dolayı ilkokulu tamamlayamadan ayrılıdım. 1996 da Tekstil işine girdim.Triko atölyesinde aynı işe devam etmekteyim. Tekstil işlerinin durgun olduğu dönemlerde şoförlük ve seyyar satıcılık yaparak geçimimi sağlıyorum. Bu eserim de siz değerli okuyucularım ile yazar arasındaki duvarı yıkmış bulunuyorum Saygılarımla...