Parasız Yatılıdan Roman Kahramanına: Barış Bulut Röportajı

“Ranza” romanının yazarıyla yazarlık yolculuğu, ilham kaynakları, yeni projeleri ve yazma motivasyonu üzerine samimi bir söyleşi. 80’ler kuşağından gençlere uzanan bir edebiyat hikâyesi.

1. Kendinizi ve yazarlık kariyerinizi kısaca tanıtır mısınız?
Ben, Eskişehir Sivrihisar’da doğdum.
Balıkesir, Bandırma, Bursa, Ankara, İstanbul, Diyarbakır (Kulp), Kars (Digor), Kıbrıs, Kahramanmaraş ve Iğdır’da büyüdüm. Daha ne kadar büyürüm bilmem. Hatta kıyafetleri seneye de giyebilmek için bir beden küçük alacak yaşlara geldik...

Tek bir yerde büyüyemediğim için sanayide bir usta, mahallede bakkal, kasap, berberim olamadı hiç.
Hiçbir yer için “Buralar eskiden şöyleydi, böyleydi” diyemedim. Eskiyemedim hiçbir yerde.

Eşyanın esiri oldum. Taşınmaktan dağılanların yerine yenisini aldım sürekli.
Ama tüm ülkede (can) tanıdıklarım oldu.

Gezgin gibi, insanların dünyanın diğer ucundan görmeye geldikleri yerlerde çalışabildim. Ufkum açıldı, mutluyum.

2. Yazarlık yolculuğunuz nasıl başladı?
En temel ve gerekli şart elbette okumak. Eğitim almadım. Sosyal medyada yazdığım kısa değerlendirmeler arkadaş çevrem tarafından büyük ilgi görüyordu. Öyle ki yazdığım bir yazı için, İngiltere’de yaşayan seslendirme sanatçısı bir arkadaşım arayıp “Bu yazıyı seslendirelim ağabey” demişti. Bir başka arkadaşım, Hakkâri’nin dağlarında görevdeyken arayıp yazımdan çok etkilendiğini söylemişti.

Bu gibi geri dönüşler ve telkinler, aklımda omurgasını oluşturduğum “Ranza”yı yazmaya yönlendirdi beni. Tamamladığım ilk romanla kendimi henüz bir yazar gibi hissetmiyorum. Rüştümü ispatlamış değilim. Bu mütevazılıktan değil, haddimi her zaman bildim. Yaşar Kemal’ler, Attila İlhan’lar, Kemal Tahir’ler geçti bu dünyadan...

Ama romanımla ilgili öyle güzel geri dönüşler oldu ki yazın konusunda doğru yolda olduğumu hissettiriyorlar.
“Roman bitmesin istedim”, “Gözlerim doldu taştı”, “Çok güldüğüm de oldu”, “Yetkin betimlemeler”, “Artık ne yazsa altından kalkar” gibi yorumlar aldım.

Evet, eğitim almadım. Ama yazarlık konusunda dikkat edilmesi gereken hususları okudum. Usta yazarların tavsiyelerine kulak verdim.

Örneğin, spor yapmak için söylenen “Tek engel kapının eşiği” gibi motivasyon cümleleri vardır. Yazmak için de en büyük engel ilk cümle. Aklımda sayfalar dolusu cümle varken, nasıl başlayacağımı bilemediğimden aylarca yazamadığım oldu. Ama ilk cümle geldikten sonra gerisi kendiliğinden akıyor.

3. İlham kaynaklarınız genellikle neler olur?
İlham, gerçekten davetsiz bir misafir gibi... Her an elimizin altında bir not defteri olması gerektiği bunun ispatı. Bazen koşu bandında, bazen dolmuşta gelir. Hemen not almak gerekir çünkü unutuluyor.

Kimi zaman da bilgisayarımı açar, kahvemi alır, hafif müzik açarak ilham perimi davet ederim. Ama gelmez. Kapıyı çalmaz. Ranza, başlı başına kafamda oluşturup büyüttüğüm bir hikâyeydi. Diğer yazılarım içinse temel tetikleyici duygular: çok sevdiğim birini kaybetmek, emek verdiğim bir konuda başarı gibi şeyler.

Bir de çok film izlemek... Bir cümleyi duyduğumda büyüleniyorsam, o cümleyi mutlaka yazarım. Sonra da onun çevresine bir metin örerim. (Bu cümle hırsızlığı sayılmaz, değil mi?)

4. Yazma motivasyonunuz nedir? Sizin için bir meslek mi, tutku mu, ihtiyaç mı?
En büyük motivasyonum, yazılarım hakkında yapılan geri dönüşler. Şimdiye dek olumsuz bir yorum almadım. Bu da doğru yolda olduğumu hissettiriyor.

5. Yazdığınız kitabın konusu nedir?
“Ranza”nın genel teması, parasız yatılı okulu kazanan bir ortaokul çocuğunun evden ayrılış öyküsü. Kısa süren bocalamanın ardından sadık bir sokak köpeği ve okulun en zekisi tombiş bir kızla tanışıyor. Evi bulanıklaşırken, pansiyon netleşiyor. “İlk cümle” etkisini en çok yaşadığım romanım oldu. Üç yüz yirmi sekiz sayfa kendiliğinden aktı.

6. Hitap etmek istediğiniz kitle kim?
Asıl hedefim 80’lerde çocuk olanlardı. Onları geçmişe götürmek istedim. Ama genç okuyuculardan da çok güzel tepkiler aldım. Bu da beni oldukça mutlu etti.

7. Yakın zamanda yeni bir projeniz ya da kitabınız var mı?
Evet. Kitap sonunda kısa bir zaman atlaması var. Ozan’ın gelecekteki hâlinden bir kesit. Yeni kitabımda o boşluğu doldurmak istiyorum. Konusu bir askeri lise olacak. Şimdiden otuz kırk sayfalık bir yol aldım. Bu sefer daha da yavaş ilerlemeyi planlıyorum.

8. Okuyucular kitabınızdan ne almalı?
Gözleri dolarsa, kahkaha atarlarsa, doğru duyguyu verebilmişimdir. Mahalle dizisi tadında bir his bırakmak istiyorum. Kitabı tekrar okuyanlar oldu, sabaha kadar elinden bırakamayanlar da… Bu geri dönüşler benim için çok kıymetli.

9. Farklı türlerde kitap yazmayı düşünüyor musunuz?
Çok isterim. Aklımda birçok fikir var. Ama bu işler tam zamanlı bir mesai istiyor. Şimdilik hobi olarak yazmaya devam ediyorum.

Teşekkür:
Tilki Yayınevi’ne yazarlarına gösterdiği ihtimam, istikrarlı faaliyetleri ve güler yüzlü çalışanları için çok teşekkür ediyorum.