Hayatta iki türlü doğru vardır;
kişinin kendi doğrusu ve başkalarının doğrusu.
Kişi, kendi doğru bildikleri yapmak için önüne
çıkan her türlü mücadeleyi vermek zorundadır.
Bedeli ne olursa olsun kendi bildiği doğrudan ayrılamamalıdır.
Bu da kişiyi erdemli biri yapar.
Kişi, kendi doğru bildiğini bırakıp başkalarının doğrularının
arkasından gitmeye başladığı an dönüşü olmayan bir yola girer.
Çünkü artık o bir kukladır ve ipler sürekli başkalarının elindedir.
Kişiye kalan tek şey, iplerini tutanın verdiği rolü oynamak.
Farklı iki kültürlerde yetişen iki insanın, başkalarının
doğru bildiklerini yapmanın vermiş olduğu hatanın
ve bu hatanın vermiş olduğu ağır tahribatın en güzel
örneğini, ALACAKARANLIK 2.PERDE`de yaşayacaksınız...
İyi okumalar.