Uçurumların kıyısında dolaşıyorum. Dalgaların içinde. Her gün bir çöl geçiyorum içimde.
Zirvesine çıkıyorum dağımın. Koskoca kaya ayrılmış dağdan, öylece duruyor. Aşağıda habersiz yaşıyor şehir. Ayağımın ucuyla dokunsam yuvarlanacak şehrin üstüne. Bu hep böyle.Tam tehlikenin dibine kadar gidip, geri dönüyorum. Alıp başımı gitmeyeyim diye bir çit ördüm çevreme. Ama ille de çite kadar gidip ona dokunup susuyorum. Kendimi deniyorum belki de.
Sonra `usluyum artık ben` diyorum. Gecenin dördünde kalkıp çay demliyorum. `Demlenmek` diye bir şey var her şeyde.
Sonra ne oluyor biliyor musunuz?
Bütün bunların hepsi bazen resim oluyor, bazen şarkı, bazen kitap.
Böyle uslanıyorum ben.
Gönlümün odalarında.

1956 İzmir doğumluyum.
Uzun yıllar otellerde üst düzey yöneticilik yaparken, bir anda kendi isteğimle işi gücü bırakıp, tazminattan ve dolgun maaşımdan vazgeçip İzmir`de bir sahil köyüne yerleştim.
Hayatımı hayatın elinden aldım.
Şimdi emekli maaşımla yaşıyorum.
Köyün duvarlarına resim yapıyor, sahili temizliyor, balığa çıkıyor, besteler yapıp, şarkılar yazıyorum. Çiçekler ve ağaçlar dikiyorum. Ekip biçiyorum.
Çok şey öğrendim.
Çok şeyin farkına vardım.
Bana da başka türlü öğretilmişti yaşamak.
Onca yıl kaybettiğim kendimi yeni buldum..
Dinginleştim, törpülendim, huzurluyum, mutluyum.
İlk kitabım
Küçükbahçe " Denizinin Son Kıyısı
Onu yaşadığım yere adadım