"Alçin elinde kartvizitle koridorun kenarında uzun bir süre kalakaldı. Kâğıt parçası titreyen parmaklarından kayıverdi. Hiçbir şey geçmiyordu. Ne kalbinden ne de aklından. Bir fikir, bir his... Zaman geçmiyor, mekân değişmiyordu. Ne acı ne korku. Yanaklarından bir damla yaş bile geçmiyor, belki de geçemiyordu."

Yalnızlık gerçekten de kaçınılabilir bir son mu?
Bu kitap, kimsesizliği ruhuna işlenmiş bir kadının hikâyesi…