“Nereden başlamalıyım sözlerime? En başından başlamak en doğrusu olacak sanırım… Uzun zamandır kendime ait olmayan bir hayatı yaşıyorum.” diye başladı sözlerine…

“Kaybettiğim kendimi bulmaya çalışırken dün ile bugün arasında sıkışıp kalan bir enkaz gibiyim...

...

Zehra, narsist bir insan olan eşi tarafından uzun yıllar boyunca uğradığı psikolojik ve fiziksel şiddet sarmalının içerisinde yaşamaya mahkûm edilerek evliliği süresince maruz kaldığı her türlü şiddetin daha da korkunç boyutlara ulaşmasına ne yazık ki engel olamadı… Ali’nin onu kendi malı gibi görüp yönettiği bir kukladan farkı yoktu artık. Zehra, önceleri maruz kaldığı sözlü şiddet ve sonrasında uğradığı fiziksel şiddet ile iyice öz güvenini kaybedip kendini işe yaramaz bir insan olarak hissetmenin önüne geçemiyordu.

Ta ki o talihsiz kazaya kadar...

Ve o kazadan sonra artık hiçbir şey eskisi gibi olmadı...