Kasabalar geçmişin sırlarını saklamaya meyillidir. Yolları ne kadar tanıdık olursa olsun, geceleri hangi gölgeyi kimin takip ettiğini bilemezsiniz. Fısıltılar duvarların arasına sıkışır, sessizliğin içinde yankılanan bir çığlık, günler sonra kaybolmuş birinin habercisi olabilir. İşte burası, Mount Hill… Dışarıdan bakıldığında sıradan ama içinde karanlık bir kalp atan o kasabalardan biri.

Bazı hikâyeler sadece anlatılmaz; hissedilir, solunur, gece uykularınıza sızar. Sayfalar ilerledikçe, Mount Hill’in arka sokaklarında yürüyen karakterlerle birlikte korkuyu iliklerinize kadar hissedeceksiniz. Çünkü burada korku, sadece bir duygu değil; yaşayan, nefes alan ve zaman zaman kapınızı çalan bir varlık.

Kimileri, acının zamanla geçtiğini söyler ama yanılıyorlar.

Acı geçmez, şekil değiştirir. Bazen bir fısıltıya dönüşür.

Küçük bir kasabada geçen olaylar silsilesi, sizi içine çekecek ve tek solukta okuyup bitirmenizi sağlayacak. İnsan, hayatı boyunca acıyı da sevinci de tecrübe ederek yaşar. Ama bazıları sürekli arafta kaldığını düşünerek ne sevinir ne de acı çeker. Kasabada yaşayan ailelerin çoğu; korku, dehşet ve tedirginlik içinde hayatlarına devam etmenin getirdiği amansız duygularla savaşır. Bu arada acıya iyi geliyor diye dinlediğimiz müzik evrenseldir, derler ama insanlar evrensel müzik diye adlandırdığımız her notayı, her şarkı sözünü beğenmeyebilir. Lakin acı, her yerde aynı evrensellik duygusunu taşır. Acıya alışmak zorunda kalmak, en beteridir. O yüzden içinde bulunduğumuz hayatın acısını çıkarmaktansa, tadını çıkarmaya bakalım. Her zaman anı yaşayın ve asla arkanıza bakmayın.